17 mei St. Lucia

17 mei

Vandaag is het een schitterende dag om naar St. Lucia te gaan. Verleden week was het echt noodweer. In dit deel van Zuid-Afrika is gigantisch veel regen gevallen en dat heeft tot noodtoestanden geleid. Geen weer om naar St. Lucia te rijden. Het is ruim een uur rijden en ligt ten noorden van Richards Bay aan de Indische Oceaan..

Mieke en Eric gaan op weg om kaartjes te halen voor de boottocht over Lake St. Lucia, bekend om de nijlpaarden, krokodillen, mangrovebossen en veel watervogels. Ondertussen bekijken Walter en ik het handwerk, gemaakt door mensen uit de omgeving. We kopen wat souvenirtjes . In de hal van het informatiecentrum staan grote ijzeren kunstwerken.

We worden begeleid naar de provisorische aanlegsteiger. Vanwege de hoge waterstand moeten we hier aan boord gaan. Onze gids wacht hier op ons. We treffen het. Stephany weet heel veel te vertellen, ze praat heel duidelijk en de groep is niet groot.

Door de regen van de afgelopen dagen is het water 1 meter gestegen. En het water is bruin van al het slik wat mee gekomen is. Eigenlijk zou dit het normale waterniveau moeten zijn. Maar door de invloed van klimaatfactoren is het 'normale' waterpeil in de afgelopen jaren veel lager geworden.

​ ​

Er zijn verschillende families nijlpaarden. In het diepe water kunnen zij zich maar moeilijk staande houden. Echte goede zwemmers zijn het niet. De oever is nu ook veel verder dan ze gewend zijn. Ze liggen daar heerlijk te zonnen.

    ​

Met de platbodem kan de gids ons dichtbij de oever brengen. Ik heb al verschillende keren de nijlpaarden bekeken, maar vooral in het water, in grote groepen samen. Dat doen ze graag. Nu liggen ze op het gras van de oever. Dan zie je pas goed hoe indrukwekkend groot ze zijn. Ze kunnen een uur of 3 liggen zonnen en verdwijnen dan weer in het water om af te koelen. Ze zien er prachtig roze uit. Niet van het verbranden, maar door een beschermend laagje.

St. Lucia is internationaal bekend als Greater St. Lucia Wetlands en hoort tot UNESCO World Heritage area. Een beschermd gebied, zoals onze Oostvaarders Plassen. Het ligt aan de kust van de Indische Oceaan. Het water van Lake St. Lucia is gemengd zoet/zout water. Brak dus.

De mangrove bossen zijn ook heel bekend. De bomen gedijen in dit brakke water.

    ​

De krokodillen zijn ook zonaanbidders. Net als de nijlpaarden. Ik heb, net als de meesten van ons, altijd gedacht dat de krokodillen hun prooi met hun grote bek en scherpe tanden dood maken. Maar het gevaar schuilt in een andere jachttechniek. B.v. een ree, die zich aan de kant van het meer waagt om te drinken, wordt onder water gehouden, zodat hij verdrinkt. En dan wordt hij 'opgepeuzeld'.

Op de weg terug naar de steiger zien we op de oever prachtige oranje vruchten in de wilde dadel palm.