22 augustus Elisabethfehn Moor- und Fehnmuseum

Zaterdag 22 augustus 2015

Moor- und Fehnmuseum Elisabehtfehn

Direct bij de Dreibrücken in Elisabehtfehn ligt het Moor- und Fehnmuseum.

De thema's in het museum zijn: Leben im Moor – leven in het veen, Leben trotz Moor– leven ondanks het veen, Leben vom Moor – leven van het veen, Leben mit dem Moor – leven met het veen.

Het is een half uurtje fietsen. Dus om tien uur vertrekken elf geïnteresseerden. We stoppen in Barssel om bij de haven te kijken hoe we morgen daar al onze fietsen kunnen parkeren. Dan gaan we met een boottocht mee. Dat gaat wel lukken.

De tentoonstelling, boven en beneden in het museum, is interessant en geeft een indruk hoe het leven was van de bewoners die in en van het veen leefden.

Dan even pauze mit Kaffee und Kuchen in de bijbehorende Teestube. Dan kunnen we er weer even tegen.

We gaan naar buiten om daar het zware gereedschap te zien, die in de moderne tijd het werk vergemakkelijkte. Er is ook een plaggenhut nagemaakt. De normale woningen voor de veenarbeiders.

Dan fietsen we nog gezellig een flink stukje. Tussendoor even een eenvoudige stop om, staand, iets te eten en te drinken. Voor wie dat wil en iets heeft meegenomen. Maar Ina heeft nog wel een mueslireep voor hongerige liefhebbers.

Een deel van de groep fietst dan terug naar de camping. Een deel haakt onderweg af om boodschappen te doen en geld te pinnen.

De terugweg van dit groepje verloopt niet zo voorspoedig. Eerst neemt Ina de bocht te snel en komt ten val. Kapotte knie, kapotte elleboog. Verder gaat het goed met haar en haar fiets. Pleister erop. Kusje erop? Nou, dat hoeft niet.

Ten tweede male slaat vandaag het noodlot toe. Bij het Elisabethfehnkanaal, vlakbij de camping, wordt Fred geschept door een auto, die eerst stil staat bij een stopstraat en dan doortrekt. Fred komt daarbij op de motorkap terecht. Later zegt hij nog nooit zo luxueus op een motorkap te hebben gelegen. Het ging om een Mercedes. Toen hij bemerkte dat de chauffeur hem over het hoofd zag, liet hij zich zijdelings vallen. Hij zelf heeft niets; zijn fiets rijdt niet meer. Henny komt ook ten val en houdt er een flinke blauwe plek op haar onderbeen aan over. Hopelijk helpt de vallen-en-stoten zalf en een nat gaasje. De chauffeur is ook geschrokken. Hij keek naar links en wij kwamen van rechts. Er worden papieren ingevuld om de zaak af te wikkelen. Nu moet Fred nog naar de fietsenmaker. Die is maandag weer open, hoopt hij.

Met zijn vijven lopen we het laatste stuk naar de camping. Finder is blij ons te zien. Hij moet nodig uit en daarna neemt Fred een biertje voor de schrik.

Goed dat ik mijn ehbo-tas bij me had. Ik hoop dat het hierbij blijft. Al die gevallen mede-reizigers...

Om half 7 ga ik gezellig uit eten met Ad, Jan, Ina, Fred en Bert en Dora.

Ondanks de ongevalletjes een geslaagde dag.