Maandag 27 juli 2015

Het zit er weer op. Op weg naar huis.

Zaterdag

Nog maar twee dagen. Dan begin je je toch weer in te stellen op naar huis gaan.

B.v. door nog wat biltong te gaan kopen. Kent iedereen dat? Nee zeker.

Het is gezouten en gedroogd vlees, waar je flintertjes vanaf snijdt en dat nu als snack wordt gegeten. Het stamt uit de tijd van de Boerentrek.

Toen de Boeren van de Kaap naar de Transvaal en Natal trokken, waren zij al bekend met deze manier van conserveren van vlees. Rund, kudu en struisvogel. Ook nu nog wordt er biltong gemaakt. En door iedereen graag gegeten.

Zondag is er weer van 10 tot 12 uur loadshedding. Denken we. Ik ben voor half 10 klaar met mijn haar drogen. Mieke heeft nog even de tijd. Denkt ze. Maar dan blijkt er na half 10 al geen stroom meer te zijn. Dus niet vanaf 10 uur, maar vanaf half 10. Gelukkig is het buiten droog op dat moment. Op een gegeven moment zie ik haar buiten staan, haren in de zon en de wind. Zeer energiezuinig toch!

We brunchen bij Mug 'n Bean in de Boardwalk. Het is er gezellig druk. We zijn bij lange na niet de enigen die dit gezellig vinden op zondagmorgen.

Maandag is het weer een zonnige dag.

De planten doen hun best om zo snel mogelijk te gaan bloeien. De jonge kafferboom, voor het huis, krijgt prachtige bloemen. Er zit ook nog heel wat knop in.

Half 2 vertrekken we naar het vliegveld. Alles verloopt vlotjes en kort na drie uur vertrekt het vliegtuig. Kennelijk is iedereen er al.

Dag Mieke, dag Eric. Heel hartelijk bedankt voor jullie gastvrijheid. En tot een andere keer, weer in Nederland.

In Johannesburg kan ik vrij vroeg inchecken. Het gaat allemaal heel soepeltjes. Wat dat betreft is er veel veranderd op het vliegveld. Ten goede.

Ik kijk in de winkeltjes rond, koop nog wat souvenirs voor de kinderen en kleinkinderen. Nog even wat eten en dan wachten tot er ingestapt gaat worden. Iedereen is keurig op tijd. We zouden om 23.15 uur vertrekken. Maar toch is er vijf kwartier vertraging. Eén navigatielichtje wil niet branden. En zonder dat wordt er niet vertrokken.

Verder verloopt alles geruisloos. Iedereen slaapt. Of probeert het. Ik vind zo'n lange nacht een bezoeking. Slapen, ho maar. Je moet je tijd uitzitten. Maar ja, vliegen is nu eenmaal de snelste manier om ergens te komen.

Om kwart over 11 op dinsdagmorgen ben ik weer terug op Schiphol. Fijn om weer thuis te zijn. En Jolanda en Kelly te zien, die me op komen halen.

Het was fijn om een week of twee met Mieke en Eric mee te draaien in hun dagelijkse leven. Het reisje door Namibië blijft nog even op mijn verlanglijstje staan.

Leuk al jullie reacties te lezen en te weten dat velen met me mee reisden. Naar Naledi Enkoveni waar we het gouden huwelijksfeest vierden, naar Johannesburg en daarna naar Richards Bay.

Nu wordt het tijd me klaar te gaan maken om te gaan kamperen met de Senioren Kampeer Club. Dit jaar gaat de reis naar Noord-Duitsland en Denemarken. Ik heb er weer zin in en hoop ook daar weer verslag van te kunnen doen.